You

ﺍﻭﻝ ... ﯾﮏ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﮕﻮﯾﻢ !

ﺭﺍﺳﺘﺶ

ﮔﺎﻫﯽ ﺍﺯ ﺷﺪﺕ ﻋﻼﻗﻪ ﺑﻪ تو

ﺣﺘﯽ ﺳﻨﮓ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺑﻮﺳﻢ،

ﮐﻠﻤﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ

ﮐﺘﺎﺏ ﻫﺎ ﺭﺍ

ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ﺭﺍ !...

ﺩﺍﺭﻡ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ ﺍﺯ ﺣﻠﻮﻝ،

ﺍﺯ ﻣﯿﻞ ﺣﻠﻮﻝ ﺩﺭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺖ

ﺩﺭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻧﯿﺴﺖ

ﺩﺭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ

ﭼﻪ !...

ﻭ ﻫﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ،

ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ،

ﺁﻧﻔﺪﺭ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ

ﮐﻪ ﯾﺎﺩﻡ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ .

ﺑﻪ ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ

ﻣﺜﻞ ﻣﻮﻣﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻤﺎﻥِ ﺑﺎﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺗﮑﻠﯿﻒ ﺑﯿﺪ ،

ﺑﻪ ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ

ﻣﺜﻞ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ

ﻣﺜﻞ ﻋﻠﻒ ﺑﻪ ﺍﺑﺮ

ﻣﺜﻞ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺑﻪ ﺻﺒﺢ ﻭُ

ﻣﺜﻞ ﻭﺍﮊﻩ ﺑﻪ ﺷﻌﺮ .

ﺑﻪ ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ

ﻣﺜﻞ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﻭ ﻧﺮﮔﺲ ﺑﻪ ﺍﺭﺩﯾﺒﻬﺸﺖ ،

ﺑﻪ ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ

ﻣﺜﻞ ﮐﻮﭼﻪ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ

ﻣﺜﻞ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺑﻪ ﻧﯽ

ﻣﺜﻞ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﮐﺎﻓﺮ ﺧﻮﯾﺶ ﻭ

ﻣﺜﻞ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ.

ﺑﻪ ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ

ﻣﺜﻞ ﺑﺮﻫﻨﮕﯽ ﺑﻪ ﻟﻤﺲ ﻭُ ﺗﻦ ﺑﻪ ﺷﺴﺖ ﻭ ﺷﻮ .

ﺑﻪ ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ

ﻣﺜﻞ ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻪ ﻗﻔﻞ

ﻣﺜﻞ ﻗﺼﻪ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮎ

ﻣﺜﻞ ﭘﺮﯼ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻪ ﻭُ گل ﺑﻪ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ .

ﺑﻪ ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ

ﻣﺜﻞ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻭُ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺷﺐ .

ﺑﻪ ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ

ﻣﺜﻞ ﺍَﺑﻮﻧﻮﺍﺱ ﺑﻪ ﻣﯽ

ﻣﺜﻞ ﻧﻘﻄﻪ ﺑﻪ ﺧﻂ

ﻣﺜﻞ ﺣﺮﻭﻑ ﺍﻟﻔﺒﺎﺀ ﺑﻪ ﻋﯿﻦ

ﻣﺜﻞ ﺣﺮﻭﻑ ﺍﻟﻔﺒﺎﺀ ﺑﻪ ﺷﯿﻦ

ﻣﺜﻞ ﺣﺮﻭﻑ.  ﺑﻪ ﻗﺎﻑ .

ﻫﻤﯿﻦ !

ﻫﺮ ﭼﻪ ﮔﻔﺘﻢ

ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭِ ﺁﺳﺎﻥ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﻪ ﺣﺮﻑ ِ ﺁﺧﺮ

ﺑﻮﺩ .

ﺣﺎﻻ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺨﻮﺍﺑﻢ

ﻓﺮﺩﺍ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ

ﻣﺜﻞ ﺩﺭﯾﺎ ﺑﻪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﯼ ﺧﻮﯾﺶ ...