Memoirs

روبرویش ایستاده بود

به چشمهای زیبایش نگاه می کرد

چشمهایی که از اشک پوشیده شده بود

به روشنی می دانست مقابل نیمه دیگر خود ایستاده است

حاضر بود برای آن چشم ها

برای آن وجود نازنین

بمیرد

با خود اندیشید

چه باید کرد ؟

حالا که اینقدر دوریم

برایش مهم نبود چه بر سر خودش می آمد

اما رنج او برایش سخت بود

چه باید کرد

دستهایش را گرفت

غصه نخور ماه من

دوریم اما همدیگر را داریم

تو هستی

من هستم

ما عاشق همیم

غصه نخوری نفسم

همانی می شوم که تو می خواهی

اشک هایشان سرازیر شد

صدای زنگ در فضا پیچید

اینجا هم زمان متوقف نخواهد شد

چه میکنی آقا ؟...